Ik blijf erbij, die parkiet van oppas is en blijft vast een lekker hapje! Ik kan er mijn ogen niet vanaf houden. Hij daagt me ook constant uit, als oppas niet kijkt en ik ben in de buurt dan gaat 'ie rare geluidjes maken en tegen de kooi aanpikken als ik kijk. Wat een rare vogel, letterlijk en figuurlijk.Vandaag ging ik met oppas richting het tuincentrum. In eerste instantie had ik geen idee waarom en ik begon me al gauw te vervelen toen ze informeerde en we te horen kregen dat honden niet naar binnen mogen. Wat een onzin! In het ergste geval zou ik alleen maar de plantjes wat extra water geven...
Uiteindelijk ging de vader van oppas even het tuincentrum in en ging ik een eindje wandelen. Een heerlijk relaxt wandeltochtje, tot ik me lam schrok. 2 enorm grote gestaltes bewaakten de hekken voor het tuincentrum! Wat dat voor beesten waren weet ik nog steeds niet, maar ik vond ze hartstikke eng. En dat zeg ik niet gauw! Oppas raakte het grote beest aan en probeerde me alsmaar te overtuigen dat er niks aan de hand was, volgens haar zouden het stenen leeuwen zijn. Nou, mooi niet! Toen het me iets te benauwd werd en ze me erg dichtbij probeerde te krijgen, zette ik het flink op 'n lopen en trok haar gewoon mee. Ze kon er alleen maar om lachen. Wat was daar nou grappig aan? Het was hartstikke eng!
Toen de vader van baas weer terug kwam en we de auto instapten, toverde hij een verassing tevoorschijn. Ik weet niet precies wat het is, het is een soort langwerpige dikke stengel. Van touw in elkaar gevlochten. En wat ik ook probeer, ik krijg 't ding maar niet kapot... Maar ze zeggen niet voor niets; oefening baart kunst. Nog even doorbijten dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten